Bizim hastalıklarımız ağızdan çıkan sözlerle yayılır
Aynı bir veba gibi zehirler insan birbirini
Her sözcük bilinmeze doğru bir tohum eker benliğin kurak topraklarına
Nereye varacağı, hangi amaca hizmet edeceği belli olmayan bir dal filizlenir insanın zihninde
İnsan sözcüklerle her şeyi şekillendirebilir
Kimi zaman çöllerı yeşertir, kimi zaman en yeşil sulak ormanları kumdan kalelere çevirir
Her şey bir sözcükle başlar
Kulaktan zihne, zihinden kalbe iner sözcükler
Yavaş yavaş kanda vuku bulurlar
Sözüne güvendiğimiz kişiler zehirler bizi
Bazen bir yalana inanır insan
O yalana olan inancı içinde tohumlar yeşertir
Ne doğru ne yalan ayırt edemez olur
Kimi zaman kendi kendini tanıyamaz insan
İçindeki her tohum kendinden değildir
Başkalarının sözleriyle filizlenmiştir
Ait olmadığı ormanlar içinde kendi ağacını arar
Üzüm üzüme baka baka, insan da insanla konuşa konuşa kararır
Bu yüzdendir ki her birimizin yüreği karadır biraz
Comments